In november 2004 werd mij door het Fonds voor de letteren een beurs toegekend van € 15000,00 om de roman ‘Stem uit duizenden’ te schrijven. Uiteraard moest daar belasting over worden betaald. Bijna een derde. Verder heb ik toen een schrijfcursus gevolgd (€ 400,00). Jammer was dat ik in diezelfde periode en daarvoor en daarna, in feite tot op heden, mijn computers en printers om de haverklap moest vervangen omdat die onklaar werden gemaakt. Ook weigerde de stichting waar ik toen werkte, Stichting Bijzonderwijs, mij drie maanden onbezoldigd verlof te verlenen opdat ik de eerste versie in alle rust, zou kunnen schrijven. Ik was namelijk dagelijks al tegen half zeven ‘ochtends de deur uit en meestal ver na tienen weer thuis vanwege pesterig gedrag van de toenmalige directrice en het stichtingsbestuur. Erger nog: vanaf het ogenblik waarop ik het uitgesproken beleefde verzoek per aangetekende brief deed, brak de hel in volle furieuze glorie los. Ik werd weggetreiterd. Destijds snapte ik daar niets van. Later des te beter (cliffhanger). Ik moest soms verplicht tot half tien ’s avonds door werken zonder rustpauze en er werd me allerlei ander onrecht aangedaan dat mij te ver zou voeren en dat ik liever achter mij laat en bovendien volstrekt ongelooflijk zou klinken. Omdat ik daarbij op zaterdagochtend mijn huishouding deed en op rijles zat, zag ik me gedwongen een dag minder te gaan werken zodat ik toch kon blijven schrijven. Dat kostte mij gemiddeld per maand ongeveer netto €225,00. Later mocht ik die dag niet weer gaan werken. Jaarlijks kostte dat me dus €2700,- netto. Bovendien werkt het verschil door in mijn pensioen en alle daaropvolgende verhogingen. Binnen minder dan vier jaar werd dus het financiële voordeeltje, dat ik aan de werkbeurs had moeten hebben, genivelleerd door het loon dat ik derfde. Andere inkomsten uit mijn boeken waren en zijn zelfs per jaar te verwaarlozen. Laat staan per maand. Vanaf dat ik schrijf is het gemiddeld netto nog geen € 25,00 per maand en ik schrijf me rot! Vanwaar deze informatie? Er zijn schrijvers die wel aan hun boeken verdienen. Aardig wat zelfs. Royaal! Ze worden er zelfs rijk van. Veel uitmuntende schrijvers leggen echter toe op hun werk en kunnen het alleen blijven doen indien ze het als hun hobby beschouwen. Iedereen die serieus wil schrijven en denkt goed te gaan boeren, wil ik behoeden voor zware desillusies. Wat wel zo was: ik kon me die ene dag per week (maandag) waarop ik geen les gaf volledig aan het schrijven wijden en ik genoot daar enorm van. Met het weekend mee geteld had ik dan drie dagen waarop ik de wereld en alle aardse zorgen gedurende een paar uur van me kon afschuiven. Wat wel weer tegenviel: de uitgever kon mij niet bijhouden en het duurde meestal heel lang voor mijn boek op de planken lag vanaf het moment dat het manuscript ter redactie naar hem was gestuurd. Dat werkte demotiverend temeer daar ik onder vreselijke omstandigheden werkte. Onverlaten drongen om de haverklap mijn woning binnen, mijn huisraad en huis werden vernield, vies gemaakt en er werd/wordt beestachtig gestolen, zoals gezegd computers en printers werden/worden tot op heden van buiten af bestuurd. Men vernielt, maakt smerig, haalt weg naar believen en zet sporadisch terug. Ook schrijfwerk dat ik op diskettes had is /wordt ontvreemd. Er was/is geen kruid tegen gewassen. Het was letterlijk elke dag raak als ik naar school was. Lips sloten en sleutels die ik aan de lopende band verving, mochten niet baten. Aan het werk kreeg ik het steeds zwaarder te verduren. Gelukkig kon ik door mijn karakter voorkomen dat de aanvallen op mijn persoon tot ruzie leidden met collega’s of superieuren, maar het was een afschuwelijke tijd en dat bemoeilijkte het schrijven. Wat er aan de hand was, snapte ik totaal niet. Pas later viel het kwartje omdat mijn belagers (een internationale bende) het nodig vonden mij te laten beseffen dat ze bezig waren om de druk op mij te verhogen en mij via sluipwegen, waar ik juridisch niets mee kan bewijzen, informatie verschaften. Op een gegeven moment ontdekte ik dat er al jarenlang (reeds in Suriname) een camera en afluisterapparatuur in mijn huis waren geïnstalleerd en er vermoedelijk pornoplaatjes waren gemaakt van me omdat er mannen op me af zijn gestuurd. Daar ik niets hard kan maken omdat het om een zeer machtige, misdadige bende gaat, met lui van diverse pluimage, waarvan de leden internationaal tot in de hoogste kringen verkeren, heb ik tot op heden dit euvel niet kunnen verhelpen en niets tegen hen kunnen ondernemen.
Midden in de nacht en op alle uren van de vroege ochtend stond ik op om mijn manuscript of verhaal te printen zodat ik als mijn computer crashte toch verder kon. Ik had vier computers, vijf printers, drie internetproviders en kon heel vaak niet schrijven of internetten en dus de uitgever niet bereiken. Tenslotte werden mijn apparaten zo vaak onklaar gemaakt en moest ik zulke belachelijke bedragen betalen aan de monteurs (met als dieptepunt €400,00 voor een half uur om de muis te vervangen) en werd ik van verschillende kanten zo zwaar tegengewerkt, dat ik elke dag overwoog te stoppen.
Ondanks al deze perikelen kreeg ik ‘Stem uit duizenden’ op tijd af. Ik kreeg toen een werkbeurs van het Nederlands Letterenfonds van €7.500,00 voor het schrijven van de verhalenbundel ‘Vers vlees oud bloed’, want de literaire kwaliteit van het werk zou gedropt zijn. Dat is pure onzin en berustte op corruptie, waar ik hier niet op in ga. Daarvan ging ongeveer een derde aan de belastingdienst en daarna werd het roven van mijn huisraad, het onklaar maken van computers en dergelijke, het wegmaken van verhalen op mijn computer of hele stukken veranderen, het smerig maken van mijn huis verhevigd. Mijn bankrekening werd geplunderd doordat te hoge bedragen werden afgeschreven voor de huistelefoon, energie, en mijn internetabonnementen bijvoorbeeld. Het ging echt om enorme bedragen elke maand. Ettelijke keren werden katten in mijn huis losgelaten, zodat ik soms midden in de nacht ontdekte dat er een kat naast me in bed lag en ik heb bijna een kattenfobie. Kattenpoep (vijf) keer op mijn matras en in de badkamer of die beesten krabden mijn meubilair kapot en nog veel meer dat bizar is en bovenal ongelooflijk voor Nederland.
