Onder het pseudoniem Annel de Noré heb ik het geluk gehad dat tot op heden, woensdag 23 maart 2022, zes boeken van me zijn uitgegeven bij uitgeverij In de Knipscheer. Drie romans, twee korte-verhalen-bundels en één dichtbundel. Ik vind dat lezers het recht hebben op wat nadere informatie over mijn boeken en over mijzelf. Bijvoorbeeld de thema’s van mijn verhalen en gedichten, anekdotes, opmerkingen over mijn eerste boeken en met welk werk ik bezig ben. De stand van zaken per vandaag is dat ik negen manuscripten in voorbereiding heb, waarvan vier helemaal af zijn en de vijf anderen in vergevorderd stadium verkeren. Eén daarvan is de roman: ‘Berichten uit het verleden’ waarmee ik de tweede prijs heb gewonnen bij de Don Walther Donner Schrijfwedstrijd van 2020 in Suriname en dat typoscript ligt reeds een jaar na de eerste redactie bij de uitgever. Jammer genoeg voor mij loop ik steeds jaren voor op hem. Mijn vierde boek ‘Vers vlees oud bloed’ is om voor mij onduidelijke redenen zeven jaar volledig geredigeerd in portefeuille van hem gebleven. Verder zal ik zes nog niet uitgegeven gedichten en zes korte verhalen op de website plaatsen omdat ik meer schrijf dan de uitgever van mij kan uitgeven en mijn leeftijd vordert. Ook geef ik tips voor het schrijven van poëzie en proza. Uiteraard vanuit mijn persoonlijke visie op literatuur en de (beperkte) kennis die ik heb daarover. Ik ben geen literatuurwetenschapper, dus al mijn op- en aanmerkingen en analyses zijn tot stand gekomen door wat ik in de praktijk van het schrijven aan ervaring heb opgedaan of het weinige dat ik tijdens mijn school- en studietijd heb geleerd. Als schrijver (Annel de Noré) en als mens (Netty Simons geboren te Paramaribo op 15 december 1950 als Antoinette Eleonoor Simons > mijn moeder was een Simons > onecht, onwettig kind > bastaard, ja) heb ik zoals ieder mens het één en ander aan plezierigs en (onevenredig veel) aan treurigs meegemaakt. In een tijd waarin zoveel mensen aan het bloggen zijn, lijkt het me vanwege mijn rol als auteur van fictieve verhalen waarin ik personages schep die niet altijd mijn persoonlijke levensvisie uitdragen, zinnig daar een aanvulling op te geven. Als mens is er iets meer en iets pijnlijker dan gemiddeld over me geroddeld en ben ik belasterd; ik ben geblameerd, door het slijk gehaald zoals met veel mensen gebeurt en ik heb het allemaal overleefd zoals zovelen voor mij en na mij zullen doen. Een deel van de laster wil ik rechtzetten en een deel laat ik voor wat het is: kwaadsprekerij. Wel heb ik me er met kleerscheuren, vallen en opstaan doorheen kunnen slaan en ik ben desalniettemin geestelijk en lichamelijk gezond gebleven. Wie weet kan ik mensen een hart onder de riem steken die vanwege al hetgeen anderen hen hebben aangedaan of aandoen op een dieptepunt terecht zijn gekomen. Overlevingsstrategieën bied ik niet. We gaan allemaal op onze eigen wijze om met kwetsuren, we likken elk op een andere manier onze wonden. Wanneer we in Getsemane bloed zweten, wanneer er niemand is die met ons kan of wil waken tot de nacht voorbij is of wanneer we hoog op een berg worden verleid, zullen we onze sterke en zwakke punten ontdekken. Weet: je bent niet de enige en de kracht van het leven overwint steeds weer. Zij het jammer genoeg niet altijd op het persoonlijke vlak. Omgord je lendenen. Kop op, waak voor een tunnelvisie, een momentopname of een snelle oplossing. Het leven is echt waard geleefd te worden. En de zin van het leven is volgens mij: het leven zelf.
